Eergisteren kreeg ik een mailtje van ‘Inne Joep van Kirchroa’. Er stond:
‘Is O.L. op vakans???? Al bouw inne mond jee nuijts? Hat d’r Heëlesje wink d’r leem voetjebloaze??’
Ik werd gemist, mijn stukjes althans. En nog wel in Kerkrade! Heerlijk. Mijn grote dank hiervoor, Jos en Tien, want zij zijn de afzenders. Alhoewel ik moet zeggen dat overdrijven blijkbaar niet alleen een Heerlense (Winkbüllse) kunst is, maar ook een Kerkraadse. ‘inne mond’? Ing week. Hoogoeët!
Vakans? Was het maar waar. ‘Ich houw onval’ (ik had een ongeluk/was ziek). Om eerlijk te zijn: ik was in een door mijzelf gegraven kuil gevallen. Figuurlijk dan. Het steeds maar weer ageren tegen mensen die onze geschiedenis ontkennen, onwaarheden vertellen en die leugens dan ook nog eens van elkaar blijven napraten, is niet alleen nodig, ik vind het doorgaans ook leuk. Vooral om manieren te vinden waarbij dat op een creatieve en prikkelende manier kan. Toen Dagblad De Limburger vorige week echter een opiniestuk publiceerde van een nota bene een academisch geschoold historicus en ervaren publicist, die onzin nog eens ging herhalen, had ik een Louis-van-Gaal-momentje en vroeg ik me af: Zijn wij nou zo slim, of zijn zij zo dom? In mijn blog reageerde ik. Ook stuurde ik een korte reactie naar de krant. Die werd niet geplaatst. Gelukkig zag ik een dag later in een artikel over de mijnvensters een deel van mijn mening terugkomen. Desalniettemin zakte de moed me even in de schoenen, liet ik de Heerlense geschiedenis even voor wat ze was en ging ik andere dingen doen. Daarom verscheen er de afgelopen week even niets op www.ouweleem.nl. Geen nieuwe categorie van de Hal d’Honneur van Heerlen, geen WAAR (is dit in Heerlen)? en geen kalenderartikel, dat overigens deze week zou gaan over 50 jaar ABP in Heerlen, aangezien 5 juni 1972 de dag van de officiële verplaatsing van de zetel van het ABP vanuit Den Haag naar het zuiden was. Misschien schrijft iemand anders er nog een informatief stuk over.
Ook voor de maanden juni en juli (sorry, Jos en Tien) geldt dat er niets nieuws op www.ouweleem.nl zal verschijnen. De overige categorieën van de Hal d’Honneur van Heerlen laten dus nog even op zich wachten. Maar: wat in het vat zit verzuurt niet.
Noeë dan waal vakans? (Nu dan wel vakantie?)
Nee, maar ik ga wel iets leuks, iets positiefs doen. Zorgen dat ik zelf niet verzuur. Ik doe dit samen met een heleboel vrouwen. Bijna 400 stuks. Ik zal begin augustus dus waarschijnlijk wel moe zijn. Wat ik dan ga doen? Ik maak een dagkalender met elke dag een kort verhaal (200 woorden) over een interessante vrouw uit Parkstad/Oude Mijnstreek, uit heden en verleden. Ik ben er al een tijdje mee bezig. In juni en juli maak ik me vrij om ‘meters te kunnen maken’, zodat aan het eind van de zomer de kalender zo goed als af is. Dan is tevens de basis is gelegd voor een boek, waarin de grotere verhalen over een aantal vrouwen een plek krijgen. Ik zal er vanaf augustus regelmatig over schrijven op www.ouweleem.nl.
Dit was al langer het plan en het komt nu goed uit. Positief bezig zijn met de rijke geschiedenis van onze stad en streek. Energie krijgen door iets te maken waar volgens mij evenveel behoefte aan is als aan een goed Mijnmuseum: het zichtbaar maken van de geschiedenis van de vrouw in onze regio. De dames die sinds enkele jaren Internationale Vrouwendag in Parkstad organiseren, gaven in 2021 al aan dat het met die zichtbaarheid van vrouwen treurig is gesteld. Met de vrouwenkalender komt daarin hopelijk verandering.
Mijn tijdelijk ‘digitaal zwijgen’ betekent niet dat ik geen oog meer heb voor de kwakzalvers, charlatans en andere rare koekenbakkers die ons van alles proberen wijs te maken over onze eigen geschiedenis. Ik (en met mij nog enkele anderen) blijf dit nauwkeurig volgen en zal te zijner tijd over deze vormen van historische onkunde berichten in een artikel met als voorlopige werktitel ‘Het Tomaten-Complot’.
Maar nu eerst de ‘Parkstad vrouwenkalender’.
Tot in augustus.
Blieëf grave!
Blijf graven!
(… en voor de rest hoop ik dat de bontjas in het Nederlands Mijnmuseum zo snel mogelijk door motten helemaal wordt weggevreten.)
Marcel J.M. Put
PS. Kunt u niet zo lang wachten? In het tweede nummer van historische tijdschrift Mijnstreek verschijnt een artikel van mij over een bijzondere Parkstadvrouw: de Hoensbroekse kleindochter van de Prins van Pringondani. Losse nummers zijn vanaf eind juni te koop bij boekhandel Van der Velden van Dam aan de Promenade II. U kunt natuurlijk ook een abonnement nemen bij de Historische Stichting Het Land van Herle.