Op 5 februari 2011 overleed mijn vader, Leo Put (d’r Lei). Het artikel verdween in de koelkast. Door het gemis van mijn vader borrelden er steeds vaker verhalen op die hij had verteld. Een van die verhalen betrof zijn werk aan de schouwburg, meer specifiek het inzetten van de laatste grote ramen aan de voorkant op de dag van de opening. Toen wist ik het. Mijn vader zou de hoofdpersoon in mijn verhaal over de schouwburg worden, de verteller. Hij zou de opening meemaken en al denkend en mijmerend het geschiedverhaal vertellen.
De redactie van Het Land van Herle, waarvoor ik het verhaal schreef, ging akkoord met deze toen nogal ongebruikelijke opzet voor een historisch artikel. Bij publicatie ervan vergat ik een ding te vermelden: dat de rol van mijn vader in het verhaal grotendeels fictief was, door mij bedacht. Ik kan dat hier nu rechtzetten. Hij was niet bij de opening. De rest klopt wel.

De combinatie van Maria Lichtmis en het herdenken van mijn vaders overlijden deze week zijn voor het team van Ouwe Leem een mooie gelegenheid om dit verhaal nog eens onder de aandacht te brengen.

Klik op Leo's foto om naar het verhaal te gaan.