(Foto's: Nationaal Archief/Spaarnestad Foto, Harry Pot en Limburgs Dagblad, 12 augustus 1948)


Marie-Louise (Wiesje) Vaessen werd op 18 maart 1928 in Maastricht geboren. Als kind verhuisde ze naar Heerlen. In haar tienerjaren adviseerde de huisarts Wiesje te gaan zwemmen ‘omdat ze wat bleekjes zag’. Bep Foeckert, Limburgs zwemkampioene in die tijd en trainster bij de Heerlense Zwemvereniging Oranje Nassau (ZON), zag dat de puber aanleg had voor de sport. Zij nam Wiesje onder haar hoede. De leerling overtrof al snel de lerares. In 1943 onttroonde de 15-jarige Wiesje haar mentor als Limburgs kampioen op de vrije slag

Het talent werd daarmee een belofte. Onder trainer Wanders ontwikkelde Wiesje zich tot een ware kampioene. Haar eerste grote succes behaalde ze in 1947. Toen won ze een zilveren medaille met de estafetteploeg op het Europees Kampioenschap in Monte Carlo. Ze behoorde nu tot de beste zwemsters van het land en ging naar de Olympische Spelen van Londen in 1948. Daar won ze twee bronzen medailles. De eerste op de individuele 100 meter borstcrawl en de tweede met de estafetteploeg. Bij thuiskomst in Heerlen werd ze door een uitzinnige menigte verwelkomd en in een optocht langs duizenden juichende mensen naar het raadhuis gebracht. In de burgemeesterskamer tekende zij het Gulden Boek en kreeg zij als eerste de zilveren legpenning van de stad uit handen van burgemeester Van Grunsven. Twee jaar later werd ze op dezelfde manier onthaald, nadat ze op de Europese Kampioenschappen in Wenen goud met de estafetteploeg had gewonnen en zelf als tweede was geëindigd op de 100 meter vrije slag. Bij de Olympische Spelen in 1952 in het Finse Helsinki verbeterde de Nederlandse estafetteploeg haar prestatie van vier jaar daarvoor. Met slotzwemster Wies Vaessen behaalde Nederland een zilveren plak.

Na haar huwelijk in 1952 werd Wiesje al snel moeder. Dit was het een einde van haar wedstrijdloopbaan. Ze woonde inmiddels in Horst, waar haar man werkte. Daar was ze mede-oprichtster van de Horster Zwem- en Polo Club (HZPC) en introduceerde ze het schoolzwemmen. In Heerlen werd de vrouw die door duizenden was bejubeld mettertijd vergeten, totdat Theo Linssen in 2019 een film maakte over zijn in 1993 overleden moeder.