Op 12 november 2022 stuurde ik onderstaande mail naar Burgemeester en Wethouders van Heerlen (B&W) en naar de email-adressen van alle raadsleden.
Bijgesloten is een overzicht van uw handelen inzake het (oorlogs)verleden van oud-burgemeester Marcel van Grunsven. In mijn ogen is de manier waarop u met de geschiedenis van deze burgervader omgaat erg dubbel.
Dat is niet alleen verwarrend, maar kost de gemeente ook onnodig geld.
Daarom wil ik graag van u weten wat het standpunt van de gemeente in deze zaak is.
Deze mail is ook naar alle raadsleden gestuurd.
Met vriendelijke groet,
Marcel J.M. Put
Ter verduidelijking van bovenstaande mail: In het genoemde overzicht wijs ik onze bestuurders en volksvertegenwoordigers erop dat de gemeente Heerlen enerzijds het graf van oud-burgemeester Marcel van Grunsven als gemeentelijk monument heeft bestempeld (omdat de familie het graf niet wilde aanhouden en het dan geruimd zou moeten worden). Hierdoor wordt het onderhoud ervan nu met gemeenschapsgeld betaald. Anderzijds staat de gemeente toe dat in een door haar grotendeels gefinancierde instelling, het Nederlands Mijnmuseum, een boek wordt aangeprezen en verkocht waarin diezelfde oud-burgemeester als oorlogsmisdadiger wordt afgeschilderd. Ik wil weten hoe die twee handelingen samen kunnen gaan. Naar mijn idee kan dat namelijk niet.
Als de gemeente achter de inhoud van het boek staat (zij werkt immers mee aan de verspreiding ervan) kan het denk ik niet de bedoeling zijn dat gemeenschapsgeld wordt gebruikt om de laatste rustplaats van een oorlogsmisdadiger te financieren. Is zij van mening dat de beschuldiging niet klopt, waarom werkt ze dan mee aan het verspreiden van deze laster?
Stand van zaken
Vandaag, 7 januari 2023 is dat precies 8 weken geleden. Dat is de termijn waarbinnen een gemeente moet reageren op een vraag of een verzoek van haar inwoners. Heeft de gemeente dit nagelaten dan kan zij in gebreke worden gesteld en loopt zij het risico dat ze een boete moet betalen aan de vragensteller(s). Dat bedrag kan oplopen tot bijna 1500 euro. Maar ik hoef geen geld. Ik wil antwoord op mijn vraag. Dat neemt niet weg dat ik de gemeente Heerlen wel in gebreke ga stellen en alvast een goed doel uitzoek waaraan ik het eventueel te ontvangen boetegeld kan doneren.
Burgerparticipatie, onder voorwaarden.
Ik zal niet de enige zijn die dit overkomt. En dat is eigenlijk heel vreemd, want: ‘de politiek moet beter luisteren naar de burgers, inwoners moeten worden gestimuleerd mee te denken en te doen, politieke partijen en de gemeente willen ‘ideeën ophalen’ bij de mensen, de stem van de gewone man en vrouw moet worden gehoord, kortom meer en kwalitatief betere burgerparticipatie’. Dat is tenminste wat we voorafgaand aan de raadsverkiezingen van vorig jaar maart van alle partijen hoorden. Iedereen had er de mond van vol.
Prachtig natuurlijk. En, eerlijk is eerlijk, inwoners van Heerlen praten ook mee. We hebben de IBA (gehad) en in mijn wijk, GMS (Grasbroek-Musschemig-Schandelen) is dit al sinds 1998 het geval. Met enkele anderen heb ik nog aan de wieg gestaan van dit voortdurende contact tussen wijk en gemeente. Mijn ervaring uit die tijd is wel dat de politici en de ambtenaren die voor hen werken het lastig vinden als burgers op een krachtige manier hun stem laten horen en een eigen agenda hebben. Het liefst gaan ze met inwoners in gesprek, zodat er kan worden gestuurd in een richting die hen beter uitkomt. Polderen in Parkstad? Nee, want dan doe je allebei water bij de wijn. Hier probeert de ene partij de andere van richting te laten veranderen. Regelgeving, financiering, menskracht, andere betrokken partijen en tijd worden daarbij vaak als argument aangedragen. Soms terecht, maar niet altijd.
Vaak ontkomt de politiek ook niet aan het stimuleren en accepteren van burgerparticipatie. Dat geldt dan voor de uitvoering van het beleid van de gemeente. Er zijn dan wettelijke verplichtingen om burgers op enige manier bij een project te betrekken. En dan is er natuurlijk nog het bekende draagvlak waar besturen steeds naar streven, zeker als het om ingrijpende maatregelen gaat waar veel mensen last en/of hinder van (kunnen) ondervinden.
Waarom komt er geen reactie?
‘Maar Marcel’, zult u zeggen, ‘misschien is je email wel zoekgeraakt of is er een andere reden waarom hij tot nog toe niet is beantwoord. Waarom dit hele verhaal?’ Natuurlijk, dat kan. Maar dat geldt dan wat mij betreft alleen voor B&W van Heerlen. Wat ik niet begrijp is namelijk dat van al die politieke partijen die u en mij in onze gemeenteraad vertegenwoordigen er slechts één heeft gereageerd! Terwijl toch alle raadsleden individueel zijn aangeschreven. Lezen ze hun email niet? Praten ze niet over zaken die ze van burgers binnen krijgen en maken ze geen afspraken over wie welke mails beantwoord? Hebben ze het te druk? Zijn ze zelfs te druk om een, voor mij part automatisch gegenereerd, antwoord te laten versturen met het bericht van ontvangst en de mededeling dat ze er later op terugkomen? Ik kreeg slecht één reactie. Van Roel Leers van Hart-Leers. Uitgerekend de partij die sinds de laatste verkiezingen behoorlijk in menskracht achteruit is gegaan (van 3 naar 1 zetel) en het dus nu veel en veel drukker heeft? Ja, ik ken Roel, maar ik ken ook genoeg andere raadsleden. Van hen het valt mij extra tegen dat ook zij niet de moeite namen om een reactie te sturen. Zij kunnen mij wel vinden als ze zelf ‘iets historisch’ willen weten.
Wat zegt dit over de oprechtheid van de door hun uitgesproken wens tot burgerparticipatie, het echt laten meedoen van de inwoners, op welke manier dan ook? Zijn we alleen goed om mee te doen met hun plannen of met zaken waar niemand op tegen is en waar politici mooie sier mee kunnen maken? Bijvoorbeeld het gezamenlijk schoonmaken van de plantsoenen in onze wijken en het bijwonen van hun (vrijblijvende) bijeenkomsten, zodat ze kunnen pronken met de bezoekersaantallen, maar niets met de gemaakte opmerkingen hoeven doen?
Of is mijn vraag te lastig, te pijnlijk omdat daaruit blijkt dat hierover niet goed is nagedacht?
Wordt vervolgd.
Marcel J.M. Put
… voor het overige wens ik nog steeds dat de bontmantel die in het Nederlands Mijnmuseum hangt zo snel mogelijk helemaal door de motten wordt opgevreten.