13 januari 2022
Aanwijzing 1. De plek houdt verband met het Kalender-onderwerp van week 2.
Aanwijzing 2. Als je het niet kunt vinden, moet je bij hem zijn.
Dit detail is te vinden in de eerste statie (een halteplaats voor overdenking) in het Höfke van Sint Antonius aan de Sittarderweg. Het hofje was tot 1938 kloostertuin en begraafplaats van de paters franciscanen. Het was door een hoge muur afgescheiden van de buitenwereld. Pater rector Theodorus Binnendijk kwam met het idee deze oase van rust met de buurt te delen. Aan de Sittarderweg kwam een poort in de muur. Vrij snel daarna werd besloten een kapel in de tuin te bouwen. De heilige aan wie deze kapel gewijd zou worden lag voor de hand: Sint Antonius van Padua, beschermheilige van de franciscanen en van de mijnwerkers. Deze heilige Antonius was bovendien één van de meest aangeroepen heiligen, aangezien hij zich bekommerde om de ‘verloren zaak’ was. Vrijwel iedere katholiek had na een wanhopige zoektocht wel eens gepreveld ‘Heilige Antonius, beste vrind, zorg dat ik mijn …. weer vind’.
Op deze luchtfoto is het kloostercomplex van de Franciscanen aan de Sittarderweg te zien. Links het klooster, daarnaast de kerk, gewijd aan de Heilige Martelaren van Gorcum en onder de bomen het Antoniushofje. Helemaal rechts het patronaatsgebouw, nu Cultuurhuis. Beneden de kolonie Grasbroek.
Voor de bouw van de kapel werd een beroep op de gemeenschap gedaan. Geld kwam er van vele kanten, het werk werd slechts door één persoon gedaan: Sjang Peeters, parochiaan en mijnwerker. In zijn vrije tijd bouwde hij niet alleen de kapel, maar ook een bidweg met 13 Antonius staties. Pater rector Binnendijk bedankte hem in zijn rede tijdens de plechtige inzegening door de bisschop op 16 april 1939. Overigens zonder zijn naam te noemen. Dat was alleen voorbehouden aan de kunstenaar Charles Vos, die het Antoniusbeeld had gemaakt.
In de jaren vijftig en zestig werd een aantal beelden door vandalen vernield. Na het vertrek van de paters in 1983 verwilderde de tuin. Rond 1990 werd het hofje weer in de oude glorie hersteld. Het onderhouden was echter een probleem. Nog geen dertig jaar later moest er opnieuw een grondige renovatie van de kapel en de tuin plaatsvinden. Van de staties is helaas weinig over.
Het detail is te vinden in het eerste statiegebouwtje, rechts op de foto. Links staat de kapel. Hieronder: een deel van de plaquette met de namen van de mensen en instellingen die zich hebben ingezet voor de restauratie van het hofje en het maken van een muurmozaïek, getiteld MIJNpissoir. Ik hoop dat het niet als zodanig wordt gebruikt.
